Τι συμβαίνει με τους ντροπαλούς;
Στις μέρες μας υπάρχουν πάρα πολλοί συνάνθρωποί μας που η ντροπή τους κάνει να κοκκινίζουν και να μην μπορούν να μιλήσουν. Η ντροπαλοσύνη που αισθάνονται τους δημιουργεί δυσκολίες στην κοινωνική τους ζωή, αφού σε οποιαδήποτε περίπτωση συναναστρέφονται πολλούς ανθρώπους νιώθουν αμηχανία, κοκκινίζουν και δεν μπορούν να εκφραστούν, να πουν μια λέξη. Πηγαίνουν, για παράδειγμα, σε μια καινούρια δουλειά και έπειτα από πέντε μήνες έχουν καταφέρει να πουν μόλις δύο φορές ”καλημέρα” και αυτές μετά βίας. Ή βρίσκονται σε ένα πάρτι και κάθονται από τη στιγμή που θα φτάσουν μέχρι την ώρα που θα φύγουν, με την πλάτη στον τοίχο, κοιτάζοντας το ποτήρι τους.
Ένα ντροπαλό άτομο έχει μεγάλη ανασφάλεια από την παιδική του ηλικία. Του λείπει, βασικά, η αυτοπεποίθηση και η αυτοεκτίμηση. Διακρίνεται από μια δυσκολία έκφρασης των συναισθημάτων του, χωρίς να εννοoύμε πάντοτε τα βαθιά συναισθήματα, αλλά απλώς και μια καλή κουβέντα που θα πει στον άλλο, τη χαρά που θα δείξει βλέποντας τον. Παρόλο που τα αισθάνεται όλα αυτά, έχει πρόβλημα να τα εκφράσει.
Είναι όμως θέμα φόβου;
Φοβάται την απόρριψη. Αν τον απορρίψεις κι εκείνη την ώρα δεν έχει τις οργανωμένες άμυνες για να μπορέσει να το αντιμετωπίσει, θα κλειστεί στον εαυτό του. Μπορεί να του πεις ”ποπο πήρες 10 κιλά” κι εκείνος να το σκέφτεται 10 μέρες. Αν είχε τις άμυνές του θα απαντούσε ”ναι, αλλά θα τα χάσω” ή θα σκεφτόταν ”και τι έγινε, και πάλι ωραία είμαι”.
Τι φοβάται ένας άνθρωπος ο οποίος δεν προσεγγίζει τους αλλους; Ποιά είναι τα συναισθήματα που κρύβονται πίσω από την ντροπαλοσύνη;
Έχει, κυρίως, ένα πολύ μεγάλο βαθμό ανασφάλειας. Δεν είναι καθόλου σίγουρος για τον εαυτό του. Φοβάται ότι μπορεί να τον αποκλείσουν οι άλλοι, ότι μπορεί να αρχίσει να μιλάει και να μην τα πει καλά, φοβάται και τρέμει για την εμφάνισή του. Έχει συνήθως μια κακή εικόνα για το σώμα του και τον εαυτό του και γι’αυτό κάθεται απομονωμένος στη γωνία του. Δεν τολμάει, δηλαδή, να βγάλει προς τα έξω, να εκδηλώσει κάτι από τον εαυτό του. Είναι συνηθισμένο να έχουμε μια ωραία κοπέλα ή έναν άντρα, οι οποιοί όμως, επειδή δεν αισθάνονται καθόλου ασφαλείς, μπορεί να κάθονται σε μια γωνία με σταυρωμένα τα χέρια, μαζεμένοι με ένα ύφος κακομοιριάς, που να υποδηλώνει ότι δε θέλουν να τους βλέπει κανείς. Είναι σαν να λένε: ”Μη με κοιτάζεται, είμαι άσχημος, δεν αξίζω”. Κι αυτό διότι έχουν μια κακή εικόνα για τον εαυτό τους και αυτή βγάζουν προς τα έξω και τη μεταδίδουν στους άλλους. Κατά κάποιον τρόπο κατορθώνουν να τους πείσουν ότι είναι έτσι, αν και η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική. Πόσες φορές δε βλέπουμε άτομα που δεν αξίζουν καθόλου από άποψη εμφάνισης ή μόρφωσης να έχουν τέτοια αυτοπεποίθηση, που προσελκύουν κόσμο γύρω τους και τον γοητεύουν;