Πρώτη φορά κατασκήνωση: Το άγχος του αποχωρισμού και πώς να το διαχειριστούμε

Η πρώτη φορά που ένα παιδί φεύγει μόνο του για κατασκήνωση είναι ένα γεγονός γεμάτο προσδοκία, χαρά, αλλά και έντονο άγχος. Πολλές φορές οι γονείς, στην προσπάθειά τους να ενθαρρύνουν το παιδί, υποβαθμίζουν ή παραβλέπουν το άγχος που μπορεί να συνοδεύει αυτόν τον αποχωρισμό. Ωστόσο, η πρώτη μεγάλη «έξοδος» από την οικογενειακή εστία, έστω και για λίγες ημέρες, αποτελεί ένα αναπτυξιακό ορόσημο. Και όπως κάθε μετάβαση, χρειάζεται φροντίδα, προετοιμασία και κατανόηση.

Το άγχος αποχωρισμού είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ειδικά στις μικρότερες ηλικίες, τα παιδιά ενδέχεται να ανησυχούν για το αν θα τους λείψουν οι γονείς, αν θα τα ξεχάσουν, αν θα καταφέρουν να κοιμηθούν χωρίς την καθημερινή ρουτίνα του σπιτιού. Αυτό το άγχος συχνά δεν εκφράζεται άμεσα. Μπορεί να εμφανιστεί με σωματικά συμπτώματα (πονόκοιλος, ναυτία), αρνητισμό, ή με φράσεις όπως «δεν θέλω τελικά να πάω» ή «θα βαρεθώ».

Ο ρόλος του γονέα σε αυτή τη φάση είναι κρίσιμος. Δεν είναι βοηθητικό να ακυρώνουμε το συναίσθημα του παιδιού λέγοντας «μην κάνεις έτσι» ή «θα περάσεις τέλεια». Το παιδί χρειάζεται πρώτα να νιώσει ότι το καταλαβαίνουμε. Ότι είναι εντάξει να φοβάται λίγο. Ότι κι εμείς ίσως νιώθουμε λίγο περίεργα, αλλά έχουμε εμπιστοσύνη ότι θα τα καταφέρει. Η ενσυναίσθηση είναι αυτή που λειτουργεί καθησυχαστικά και όχι η υπεραισιοδοξία.

Ταυτόχρονα, είναι σημαντικό να προετοιμάσουμε σταδιακά το παιδί. Καλό θα ήταν να του δείξουμε φωτογραφίες από την κατασκήνωση, να μιλήσουμε για την καθημερινότητά του εκεί, να του εξηγήσουμε τι μπορεί να πάρει μαζί του και πώς θα επικοινωνούμε. Τα παιδιά νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια όταν έχουν εικόνα του τι θα συναντήσουν. Ακόμα και η επιλογή κάποιων προσωπικών αντικειμένων, όπως ένα αγαπημένο βιβλίο ή ένα λούτρινο παιχνίδι, μπορεί να λειτουργήσει ως «γέφυρα» ανάμεσα στον οικείο και στον νέο κόσμο.

Τέλος, οι γονείς χρειάζεται να διαχειριστούν και τα δικά τους συναισθήματα. Το άγχος αποχωρισμού είναι αμφίδρομο. Αν ο γονιός είναι υπερπροστατευτικός ή δείχνει έντονη ανησυχία, το παιδί το αντιλαμβάνεται και μπορεί να την εσωτερικεύσει. Η εμπιστοσύνη είναι το θεμέλιο πάνω στο οποίο χτίζεται μια εμπειρία αυτονομίας και ανάπτυξης.

Η πρώτη κατασκήνωση μπορεί να μην είναι τέλεια. Μπορεί να υπάρξουν δάκρυα, να λείψει το σπίτι ή οι φίλοι. Αλλά είναι και μια σπουδαία ευκαιρία για το παιδί να κάνει ένα βήμα μακριά από την ασφάλεια, να δοκιμάσει τις δυνάμεις του και να χτίσει την αίσθηση ότι τα καταφέρνει. Και αυτό, είναι από τα πιο πολύτιμα δώρα που μπορεί να του χαρίσει το καλοκαίρι.