Η σεξουαλική παρενόχληση και το «καχύποπτο» περιβάλλον του θύματος

Η δημόσια καταγγελία της Σοφίας Μπεκατώρου για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη από παράγοντα της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας σε ηλικία 21 ετών άνοιξε τον ασκό του αιόλου. Ήδη πλήθος καταγγελιών για περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης στον χώρο του θεάτρου έκαναν την εμφάνισή τους.

Ως σεξουαλική παρενόχληση ορίζεται οποιαδήποτε ανεπιθύμητη λεκτική, μη λεκτική ή σωματική συμπεριφορά σεξουαλικού χαρακτήρα που αποσκοπεί ή έχει ως αποτέλεσμα την προσβολή της αξιοπρέπειας ενός προσώπου. Ο εκφοβισμός και η εχθρικότητα χαρακτηρίζουν τέτοιες συμπεριφορές ενώ το θύμα νιώθει ταπεινωμένο μέσα στο συγκεκριμένο περιβάλλον.

Τα θύματα της σεξουαλικής παρενόχλησης συνήθως δεν μπορούν να χειριστούν την κατάσταση, απομονώνονται και είναι αγχωμένα. Συχνά κατηγορούν τον εαυτό τους σκεπτόμενα ότι πιθανόν να έκαναν κάποιο συμπεριφερικό λάθος. Οι θύτες, από την πλευρά τους καταστρατηγούν τον προσωπικό χώρο του θύματος και φροντίζουν ώστε να δημιουργηθεί μια αίσθηση απειλής. Συχνά μάλιστα είναι πρόσωπα που έχουν εξουσία και αφήνουν υπονοούμενα για το επαγγελματικό μέλλον των θυμάτων σε περίπτωση που δεν ενδώσουν στις ορέξεις τους.

Συχνά, όταν αποκαλύπτονται περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης έπειτα από χρόνια, το «καχύποπτο» περιβάλλον του θύτη ή του θύματος αναρωτιέται «γιατί τώρα;».

Ένα τέτοιο περιστατικό στις περισσότερες περιπτώσεις αποτελεί τραυματική εμπειρία για το θύμα ενώ τα συναισθήματα ενοχής που το συνοδεύουν κάνουν ακόμα δυσκολότερη την αποκάλυψη. Παράλληλα ο φόβος των συνεπειών κάνει την εξομολόγησή της ακόμα πιο δύσκολη υπόθεση. Ο φόβος των όσων θα ακολουθήσουν αλλά και η πιθανότητα να πληγεί επαγγελματικά αποτελούν ανασταλτικούς παραγόντες.

Η ύπαρξη ενός υποστηρικτικού περιβάλλοντος και ο χρόνος για τη συνειδητοποιήση των όσων έχει βιώσει το θύμα, βοηθάει στο να βρει τη δύναμη να μιλήσει ανοιχτά για το τραυματικό περιστατικό.