Το παιδί μου κλαίει στην κατασκήνωση, τι να κάνω;

Έφτασε το καλοκαίρι που αποφασίσατε να στείλετε για πρώτη φορά το μικρό σας στην κατασκήνωση. Πρόκειται για μια διαδικασία ιδιαίτερα ωφέλιμη για την κοινωνικοποίησή του και την ανεξαρτησία του, ωστόσο σε πολλές περιπτώσεις η μετάβαση από τη ζωή στο σπίτι στη νέα καθημερινότητα που διαρκεί μερικές εβδομάδες δεν είναι εύκολη. 

Το παιδι καλείται για πρώτη φορά να μάθει να ζει μακριά από την οικογένειά του, με άλλους συνομηλίκους του και να ακολουθεί συγκεκριμένους και νέους κανόνες. Στην αρχή το μικρό σας μπορεί να δείξει ιδιαίτερα ενθουσιασμένο με τη νέα κατάσταση, δεν είναι απίθανο όμως να λάβετε ένα τηλεφώνημα στο οποίο θα το ακούσετε να κλαίει και να σας ζητάει. Εκείνη τη στιγμή είναι που αναρωτιέστε, τι πρέπει να κάνω;

Είναι σίγουρο πως η πρώτη σκέψη όλων των γονιών είναι να πάρουν το παιδί πίσω στο σπίτι θεωρώντας πως το κλάμα του είναι μια ένδειξη στεναχώριας και απόλυτης απορρύθμισης. Στην πραγματικότητα όμως το κλάμα στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι η εκδήλωση της αγάπης του και του φόβου ότι οι γονείς θα το εγκαταλείψουν και δεν θα επιστρέψουν ποτέ να το πάρουν. Παράλληλα ο φόβος για το νέο περιβάλλον αλλά και το «άγνωστο» συμβάλει στην εκδήλωση του κλάματος.

Αρχικά αυτό που πρέπει να κάνετε είναι να ακούσετε τους φόβους του και να το αφήσετε να ξεσπάσει τα συναισθήματά του. Έπειτα είναι πολύ χρήσιμο να το διαβεβαιώσετε πως είστε εκεί γι’αυτό οποιαδήποτε στιγμή επιθυμεί, αλλά και να το καθησυχάσετε σχετικά με τα ωράρια επικοινωνίας της κατασκήνωσης, λέγοντάς του ότι θα είστε πάντα διαθέσιμοι στο τηλέφωνο σύμφωνα με το πρόγραμμα.

Επιβραβεύστε το για τις ημέρες που κατάφερε να μείνει μόνο του και προτείνετέ του να παραμείνει μερικές μέρες ακόμα. Για να το καταφέρετε αυτό φροντίστε να συζητήσετε μαζί του τις θετικές εμπειρίες που έχει ζήσει προκειμένου να σκεφτεί και το ίδιο τις όμορφες στιγμές και να απομακρύνει το συναίσθημα του φόβου και της εγκατάλειψης.

Σε πολλές περιπτώσεις οι γονείς κάνουν το λάθος να πούνε στο παιδί τους ”όποια στιγμή θέλεις να έρθω να σε πάρω θα είμαι εκεί”. Αυτό βάζει το παιδί στη διαδικασία να σκεφτεί άμεσα τη φυγή με αποτέλεσμα να ζητάει αμέσως μετά από τους γονείς να έρθουν να το πάρουν πίσω. Μάλιστα στις περισσότερες περιπτώσεις όταν η επιθυμία του εκπληρωθεί το παιδί ζητάει να επιστρέψει πίσω στην κατασκήνωση καθώς συνειδητοποιεί ότι του λείπει το παιχνίδι και οι παρέες που δημιούργησε τις μέρες της παραμονής του.

Ακόμα όμως κι αν την πρώτη χρονιά δεν καταφέρατε να κάνετε το παιδί σας να παραμείνει στην κατασκήνωση για όλο το προγραμματισμένο χρονικό διάστημα, να θυμάστε ότι αυτό δεν σημαίνει πως κάθε χρόνο θα φεύγει, καθώς στο μέλλον θα είναι περισσότερο προετοιμασμένο τόσο αυτό όσο και εσείς!