Καλοκαίρι μετά το διαζύγιο: Πώς να μην γίνουν οι διακοπές πεδίο μάχης;

Για τις οικογένειες που έχουν βιώσει ένα διαζύγιο, το καλοκαίρι φέρνει μαζί του έναν ιδιαίτερο συναισθηματικό και πρακτικό φόρτο. Εκεί που άλλοτε οι διακοπές ήταν μια κοινή απόφαση, μια κοινή προετοιμασία και μια κοινή εμπειρία, τώρα προϋποθέτουν διαπραγματεύσεις, όρια και, συχνά, βαθιές ανασφάλειες. Ποιος θα πάρει τα παιδιά, για πόσες μέρες, πώς θα γίνει η εναλλαγή, ποιος θα τα πάει ή θα τα φέρει, τι θα τους πούμε… Όταν δεν υπάρχει καλή επικοινωνία ή ακόμα εκκρεμούν συναισθηματικά «υπόλοιπα» από τον χωρισμό, οι καλοκαιρινές διακοπές μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε πεδίο μάχης.

Κι όμως, αυτή η περίοδος μπορεί να γίνει ευκαιρία. Όχι μόνο για τα παιδιά να χαρούν, αλλά και για τους γονείς να ορίσουν ξανά τον ρόλο τους, σε συνθήκες πιο ήρεμες. Το πρώτο βήμα είναι η αποδοχή: ο χωρισμός έχει ήδη συμβεί και το σημαντικότερο τώρα είναι το πώς μπορούν δύο ενήλικες να συνυπάρξουν ως γονείς – ακόμη κι αν ως ζευγάρι δεν τα κατάφεραν.

Το παιδί δεν έχει ανάγκη από τέλειες διακοπές αλλά έχει ανάγκη από γαλήνη. Να μην ακούσει «ο πατέρας σου φταίει που φεύγεις τόσο νωρίς» ή «η μαμά σου δεν ήθελε να σε αφήσει παραπάνω». Έχει ανάγκη να νιώσει ότι οι δύο κόσμοι στους οποίους ανήκει, δεν είναι αντίπαλοι. Επιθυμεί να αισθάνεται ότι μπορεί να περνάει καλά με τον έναν γονιό, χωρίς να νιώθει ενοχές απέναντι στον άλλον. Θέλει να ξέρει ότι η αγάπη δεν χωρίζεται στη μέση, δεν μπαίνει σε πρόγραμμα επισκέψεων και δεν μετριέται με ημέρες.

Είναι σημαντικό οι γονείς να θυμούνται πως τα παιδιά δεν είναι αγγελιαφόροι, ούτε διαιτητές. Όταν εκείνοι κρατούν μεταξύ τους μια πολιτισμένη στάση, έστω και με δυσκολία, το παιδί ανακουφίζεται. Νιώθει ασφαλές. Νιώθει ότι έχει δικαίωμα στη χαρά, χωρίς να πρέπει να πάρει το μέρος κανενός.

Το καλοκαίρι είναι μια εποχή συναισθηματικής ανάτασης, και το αξίζουν όλα τα παιδιά, ιδίως εκείνα που προσπαθούν να προσαρμοστούν σε μια νέα πραγματικότητα μετά το διαζύγιο. Αν οι γονείς καταφέρουν να βάλουν για λίγο στην άκρη τα δικά τους τραύματα, τότε οι διακοπές δεν θα είναι πεδίο μάχης. Θα είναι πεδίο επούλωσης. Και ίσως, μια νέα αρχή.