Γιατί κάθε Σεπτέμβριος μοιάζει σαν νέα χρονιά;

Ο Σεπτέμβριος δεν είναι απλώς ένας μήνας που σηματοδοτεί το τέλος του καλοκαιριού… Για πολλούς από εμάς μοιάζει με την αληθινή αρχή του χρόνου. Η αίσθηση αυτή δεν είναι τυχαία, αλλά συνδέεται με εμπειρίες, συνήθειες και ψυχολογικούς μηχανισμούς που έχουμε καλλιεργήσει από την παιδική μας ηλικία.

Από τα παιδικά μας χρόνια ακόμη ο Σεπτέμβριος ήταν ο μήνας έναρξης της σχολικής χρονιάς και η στιγμή που εφοδιαζόμασταν με καινούρια πράγματα, όπως τετράδια, τσάντες και ρούχα. Σε ψυχολογικό επίπεδο ο πρώτος μήνας του φθινοπώρου αποτελούσε το σημείο εκκίνησης των μεγάλων αλλαγών αλλά και η κατάλληλη στιγμή για τη δημιουργία νέων στόχων. 

Αυτή η επαναλαμβανόμενη εμπειρία έχει συντελέσει ώστε να θεωρούμε τον Σεπτέμβριο τον μήνα ενός νέου ξεκινήματος, ακόμα κι αν πλέον δεν πηγαίνουμε στο σχολείο. Έτσι, ως ενήλικες, μεταφέρουμε την ίδια αίσθηση ότι με το τέλος του καλοκαιριού κάτι κλείνει και κάτι άλλο ξεκινά.

Το καλοκαίρι λειτουργεί συχνά σαν μια παύση από την καθημερινότητα. Οι ρυθμοί γίνονται πιο χαλαροί, οι μέρες πιο φωτεινές, το μυαλό αφήνει για λίγο τις ευθύνες στην άκρη. Όταν έρχεται ο Σεπτέμβριος, η επιστροφή στη ρουτίνα δεν είναι μόνο ανάγκη είναι και μια ευκαιρία να οργανώσουμε εκ νέου τη ζωή μας. Οι στόχοι που αφήσαμε πίσω, οι αποφάσεις που αναβάλαμε και τα σχέδια που κάναμε με φόντο το καλοκαίρι βρίσκουν τώρα τον χώρο να πάρουν μορφή.

Δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί άνθρωποι θέτουν στόχους τον Σεπτέμβριο με τον ίδιο τρόπο που το κάνουν την Πρωτοχρονιά. Είτε πρόκειται για νέες συνήθειες, όπως η γυμναστική και η καλύτερη διατροφή, είτε για πιο εσωτερικούς στόχους, όπως η βελτίωση των σχέσεων ή η αναζήτηση ισορροπίας στην καθημερινότητα.

Το να αντιμετωπίζουμε τον Σεπτέμβριο σαν μια νέα χρονιά μπορεί να είναι ιδιαίτερα θετικό. Μας δίνει την αίσθηση μιας δεύτερης ευκαιρίας, ενδιάμεσα στο ημερολογιακό έτος, ώστε να διορθώσουμε πορεία, να κάνουμε μικρές αλλαγές και να δούμε τη ζωή μας με φρέσκια ματιά. Ο μήνας αυτός μας υπενθυμίζει ότι η ανανέωση δεν έρχεται μόνο την 1η Ιανουαρίου αλλά κάθε φορά που εμείς αποφασίζουμε να ξαναπάρουμε στα χέρια μας το τιμόνι της καθημερινότητάς μας.