Το δύσκολο βήμα του χωρισμού

Ο χωρισμός είναι για την ψυχολογία μας ένας «μικρός θάνατος». Μικρός γιατί μέσα από αυτόν μπορούμε να αναγεννηθούμε δυνατότεροι και σοφότεροι. Όσο επιμένουμε να ζούμε σε μια κατάσταση οδυνηρή και νοσηρή, μόνο και μόνο γιατί φοβόμαστε το άγνωστο, τόσο απομακρυνόμαστε από τα πραγματικά μας θέλω. Δεν είναι δίκαιο ούτε για τον εαυτό μας, ούτε για τον άλλον να αναλώνουμε τις δυνάμεις και την ψυχική μας αντοχή σε μια κατάσταση αδιέξοδη.

Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η επιμονή σε κάτι που έχει τελειώσει δε μας κάνει ανθεκτικούς και «ήρωες», αλλά δειλούς. Επιπλέον, είναι κρίμα να διαλύουμε τόσο πολύ μια υπάρχουσα σχέση, σε σημείο που να ξεχνάμε πως μας έχει χαρίσει και θετικές στιγμές. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως αυτός ο άνθρωπος έχει αγαπηθεί από εμάς και μας έχει αγαπήσει. Αυτός που παίρνει την απόφαση να τελειώσει μια αδιέξοδη σχέση δεν είναι ο πιο σκληρός αλλά σίγουρα είναι ο πιο δυνατός. Επωμίζεται την ευθύνη για τη ζωή όχι μόνο τη δική του, αλλά και των δύο.

Είναι σαφώς δύσκολο να τελειώνουμε μια σχέση στην οποία έχουμε επενδύσει συναισθήματα και όνειρα, όμως τα όνειρα και τα συναισθήματα δεν εξαντλούνται. Είναι όμως κρίμα να χάνονται σε μια τελματωμένη κατάσταση, ενώ θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε να τα αναζητούμε σε μια καινούρια σχέση, σε μία κατάσταση που ίσως τελικά να βρουν το στόχο τους και να πραγματοποιηθούν.

Είναι άλλο να συμβιβαζόμαστε σε μια κατάσταση που μας δημιουργεί συναισθηματική πληρότητα και άλλο να συμβιβάζουμε τα θέλω και τα όνειρά μας. Άλλο ο συμβιβασμός ως τρόπος επικοινωνίας και άλλο ως στάση ζωής. Κανείς δεν λέει οτι θα είναι εύκολο, και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί όμως πως  θα μπορέσετε να τα καταφέρετε, να βγείτε πιο δυνατές , πιο σοφές και  βέβαια να ξανανιώσετε την αγάπη ήτον έρωτα.