Τι είναι το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου;

Τις τελευταίες μέρες βλέπουμε σε τίτλους σάιτ να φιγουράρει το Σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου, δημιουργώντας σύγχυση γύρω από τα σημάδια που το μαρτυρούν, τα κίνητρα των πράξεων του διαταραγμένου προσώπου αλλά και τους τρόπους ανίχνευσης του συνδρόμου από τους ειδικούς.

Λίγα λόγια για το Σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου

Πρόκειται για μια ψυχολογική συμπεριφορική διαταραχή κατά την οποία ένας φροντιστής προκαλεί την κακοποίηση στο πρόσωπο που βρίσκεται υπό την προστασία του. Αυτό συμβαίνει με αρκετούς τρόπους, με έναν από τους πιο διαδεδομένους τη δημιουργία συμπτωμάτων που χρίζουν ιατρικής φροντίδας. Το κίνητρο πίσω από αυτή την πράξη είναι η ανάγκη για προσοχή. Όπως προαναφέραμε το πρόσωπο που πάσχει από το σύνδρομο Μινχάουζεν δια αντιπροσώπου είναι συνήθως γονέας ή φροντιστής και ως επί των πλείστον γυναικείο πρόσωπο. Συχνά εμφανίζεται με εξειδικευμένες υγειονομικές γνώσεις ενώ η συμπεριφορική του εικόνα δείχνει φιλική και συνεργάσιμη. Παρουσιάζεται αρκετά ανήσυχος για το παιδί ενώ η έλλειψη αυτοπεποίθησης και το στρες γίνονται εύκολα αντιληπτά. Την ίδια στιγμή ο ασθενής εμφανίζει συμπτώματα που συχνά είναι δύσκολο να αιτιολογηθούν επακριβώς ακόμα και από τους ίδιους τους γιατρούς, δεδομένου ότι έχουν προκληθεί από εξωτερικό παράγοντα, ενώ ο φροντιστής του σπεύδει να δώσει τις «λύσεις» στα προβλήματα που δημιουργούνται.

Τα αίτια

Βιολογικοί και ψυχολογικοί παράγοντες της ανάπτυξης του συνδρόμου έχουν βρεθεί στο μικροσκόπιο των ερευνητών. Κάποιες θεωρίες αναφέρουν ότι υπάρχει ιστορικό κακοποίησης στον ίδιο τον ενήλικα που αργότερα γίνεται ο θύτης κακοποιητικών πράξεων ενώ άλλες προσθέτουν στο προφίλ του ψυχικά ασθενούς προσώπου την πιθανή απώλεια γονέα σε μικρότερη ηλικία ή τα προβλήματα στον γάμο στην ενήλικη ζωή.

Διάγνωση

Η ακριβής διάγνωση είναι μια αρκετά δύσκολη και πολύπλοκη διαδικασία καθώς σε πρώτο επίπεδο πρέπει οι γιατροί να αποκλείσουν οποιαδήποτε πιθανή φυσική ασθένεια του παιδιού ή του αδύναμου προσώπου που βρίσκεται υπό την προστασία του φροντιστή. Αμέσως μετά κρίνεται απαραίτητη η λήψη ιστορικού του ενήλικου φροντιστή καθώς και η ψυχοθεραπεία προκειμένου να γίνουν αντιληπτά γνωστικά και συμπεριφορικά σημάδια που θα οδηγήσουν στη διάγνωση. Σε κάθε περίπτωση η ενδελεχής κλινική εξέταση από έναν ειδικό ψυχικής υγείας μπορεί να προλάβει τις καταστάσεις και να βοηθήσει ουσιαστικά το διαταραγμένο πρόσωπο.