Θυμός και εχθρότητα των παιδιών και πώς να τα αντιμετωπίσουμε
Όλοι θέλουμε η ζωή μας να είναι ειρηνική. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά μας.
Όλα τα παιδιά επιζητούν μια ειρηνική ζωή, τόσο εξωτερικά, όσο και εσωτερικά. Μπορείτε να φροντίσετε να μη βρίσκονται συνεχώς μέσα ή μπροστά σε βίαιους οικογενειακούς καβγάδες.Μπορείτε να τα βοηθήσετε να ζήσουν σε ένα υγιές περιβάλλον, να τους δώσετε την ευκαιρία να πειθαρχήσουν τον εαυτό τους με τέτοιο τρόπο, ώστε να δημιουργήσουν ένα αρμονικό ζωτικό περιβάλλον, τόσο για τα ίδια, όσο και για τους γύρω τους.
Είναι ελεύθερα να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα του κόσμου μας δημιουργικά, αντί να τσακώνονται συνεχώς αναζητώντας το δίκιο τους, δημιουργώντας έτσι ένα φαύλο κύκλο μνησικακίας και εχθρότητας με τους γύρω τους.
Η πειθαρχία που επιβάλλεται μέσα από το θυμό, τη στέρηση, το φόβο ή το δίκιο του δυνατότερου, λειτουργεί μόνο εφόσον ο «δεσμοφύλακας» είναι παρών. Στα σπίτια που εφαρμόζονται τέτοιες στρατηγικές αντιμετώπισης, οι οικογενειακοί καβγάδες μαίνονται καθημερινά.
Πως μπορούμε να προκαλέσουμε άθελα μας αντιδράσεις οργής και απειθαρχίας
Αυτές είναι μερικές από τις στάσεις που κάνουν τα παιδιά να υιοθετούν το θυμό και την εχθρότητα ως τρόπο ζωής:
- Όταν ψάχνουμε για προβλήματα και όχι για λύσεις.
- >Όταν συνεχίζουμε να φωνάζουμε για κάτι που έχει συντελεστεί και να υπογραμμίζουμε συνεχώς στο παιδί το λάθος του.
- Όταν ανεβάζουμε το επίπεδο εκνευρισμού του παιδιού με συμπεριφορές κατασκοπείας, παγίδευσης και υπερβολικών πειραγμάτων.
- Όταν συντηρούμε μια κατάσταση ανταγωνισμού και λογομαχίας στο σπίτι.
- Όταν μιλάμε στα παιδιά χωρίς να σεβόμαστε την προσωπικότητά τους. Επειδή είναι μικρότερα σε ηλικία δε σημαίνει ότι έχουν μικρότερη αξία από εμάς.
- Όταν χρησιμοποιούμε λεκτική και σωματική βία για να επιβάλλουμε τις απόψεις και τους κανόνες μας. Ουσιαστικά, προτείνουμε στα παιδιά να υιοθετήσουν τους ίδιους τρόπους συμπεριφοράς.
- Όταν παίρνουμε όλες τις αποφάσεις που τα αφορούν, χωρίς να έχουμε ακούσει τουλάχιστον τη δική τους γνώμη.
- Όταν είμαστε υπερπροστατευτικοί σε σημείο που δείχνει ότι δεν τους έχουμε εμπιστοσύνη.
- Όταν απαιτούμε από τα παιδιά περισσότερα από όσα είναι σε θέση να δώσουν.
- Όταν συγκρίνουμε τα παιδιά με τα αδέρφια και τους φίλους τους, ή με τον εαυτό μας, όταν ήμασταν στην ηλικία τους.
- Όταν δίνουμε περισσότερη σημασία στα πράγματα και τη δουλειά μας, παρά στη σχέση μέσα στο σπίτι.
- Όταν είμαστε ο δικτάτορας της οικογενείας.
- Όταν δικαιολογούμε την άγρια ή εχθρική συμπεριφορά του παιδιού.
- Όταν παραβλέπουμε τα θυμωμένα ξεσπάσματα του παιδιού ή τις κρίσεις του, για να αποφύγουμε μια σκηνή.
- Όταν συνοδεύουμε τις πειθαρχικές δράσεις μας με θυμό και εκδικητικότητα.Όταν είμαστε ευέξαπτοι και συνεχώς επικριτικοί.
Αποτελεσματικές τακτικές όταν τα παιδιά φέρονται με θυμό και εχθρότητα
- Όταν το παιδί βρίσκεται σε κάποια έκρηξη, μην προσπαθείτε να κουβεντιάσετε μαζί του.
- Στείλτε το παιδί να ηρεμήσει σε ένα άλλο δωμάτιο ή στην αγκαλιά σας αν το κρίνετε απαραίτητο.
- Όταν το παιδί ηρεμήσει, εδραιώστε ένα σύστημα και επιμείνετε σε αυτό: «Θα στο πω μόνο μια φορά». Μετά, σταματήστε τιε διαπραγματεύσεις μαζί του.
- Μην απειλείτε ποτέ ότι θα κάνετε κάτι που δε μπορείτε να κάνετε.
- Ποτέ μην επιβραβεύετε την προσβλητική συμπεριφορά.
- Αντιγυρίστε στο παιδί την εικόνα του, ώστε να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς είναι αυτό που το πειράζει, π.χ: «Η Μαρία δε σε κάλεσε στο πάρτυ της και τώρα εσύ θέλεις να ξεσπάσεις στους άλλους».
- Όταν είστε και οι δύο ήρεμοι, συζητήστε ότι με τις εκρήξεις θυμού ποτέ δε θα καταφέρει να κερδίσει αυτό που θέλει. Δημιουργεί μόνο προβλήματα για τον εαυτό του και τους άλλους.
- Αντιμετωπίστε με καλή διάθεση και ψυχραιμία την προσπάθεια του παιδιού να σας παρασύρουν στο θυμό του.
- Αναλύστε αυτό που συμβαίνει και εξηγήστε στο παιδί γιατί κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο.
Αυτές οι προτάσεις μπορούν να καθοδηγήσουν το παιδί να αντικαταστήσει το θυμό με κάτι πολύ πιο αποτελεσματικό: μια ειρηνική προσέγγιση στη ζωή του. Δε θα έχουν όλες οι στάσεις αποτέλεσμα. Θα υπάρξουν φορές που οτιδήποτε κι αν προσπαθείτε δεν θα γίνεται με κανένα τρόπο.
Μη ξεχνάτε, ότι εσείς δημιουργείτε τα εσωτερικά πλαίσια σκέψης των παιδιών σας. Οι καθημερινές υπενθυμίσεις, οι συχνές προσπάθειες να τα απαλλάξετε από το άγχος τους, το παράδειγμα που τους προσφέρετε για να ακολουθήσουν και η αληθινή και ειλικρινής σας προσπάθεια να δημιουργήσετε ένα αρμονικό περιβάλλον-όπου το κάθε άτομο μαθαίνει καθημερινά να ασκεί την αυτοκυριαρχία- είναι οι σπουδαιότερες τεχνικές που θα έχουν ένα θετικό και μακροπρόθεσμο αποτέλεσμα.
“Είναι ελάχιστες οι περιπτώσεις της ζωής μας που θυμώσαμε και χάσαμε την ψυχραιμία μας, χωρίς να μετανιώσουμε μετά.”
– Άσλεϋ Μοντάγκ