Τα λάθη των υπερπροστατευτικών γονέων: Τα υπέρ που γίνονται κατά στην ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη του παιδιού

Επιθυμία των γονιών είναι να μεγάλωσουν το παιδί τους σε ένα χαρούμενο, ήρεμο και ασφαλές περιβάλλον. Τι συμβαίνει όμως όταν αυτή η ανάγκη για να παρέχουμε ασφάλεια οδηγεί σε συμπεριφορές υπερπροστατευτικότητας;

Οι υπερπροστατευτικοί γονείς μετατρέπουν συχνά τα «υπερ» της συμπεριφοράς τους σε κατά και ο λόγος είναι ότι από προστατευτικοί γίνονται υπερπροστατευτικοί όπως αναφέραμε. Όλα ξεκινούν από τη στιγμή που μια αποδεκτή παρέμβαση που εξυπηρετεί την ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη του παιδιού καταλήγει σε παρέμβαση που αναστέλλει την ανάπτυξή του. Σε κάποιες περιπτώσεις βλέπουμε γονείς που αντί να ενθαρρύνουν το παιδί στη σταδιακή αυτονόμηση σύμφωνα πάντα με τις γνωσιακές λειτουργίες της ηλικίας του, το αποθαρρύνουν με πρόσχημα την ασφάλεια που του παρέχει το προστατευμένο περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει.

Αυτό αργά ή γρήγορα δημιουργεί μια εξάρτηση του παιδιού από τους ίδιους, κάτι που στην πορεία αποτελεί φραγμό στην ψυχοκοινωνική εξέλιξη. Μια υπερπροστατευτική προσέγγιση λοιπόν στην οποία οι φοβικές ενέργειες των γονέων συνοδεύονται και από φράσεις όπως «μη», «πρόσεχε», «θα χτυπήσεις» ή «θα πας μέχρι εκεί», συχνά έχει το αντίθετο από το επιθυμητό αποτέλεσμα. Οι γονείς δηλαδή επιθυμούν το παιδί να αντιληφθεί ότι το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει είναι ασφαλές, στην πραγματικότητα όμως το παιδί νιώθει ότι ο γονέας του λέει ότι τίποτα στον κόσμο δεν είναι ασφαλές εκτός αν βρίσκεται υπό την επίβλεψή του.

Οι παραπάνω ενέργειες δεν έχουν ως αποτέλεσμα ένα χαρούμενο παιδί που θα εξελιχθεί σε ευτυχισμένο ενήλικα, αλλά ένα φοβικό παιδί που θα γεμίσει ανασφάλειες μεγαλώνοντας. Φροντίστε ώστε να αποβάλλετε υπερπροστατευτικές συμπεριφορές ή απευθυνθείτε σε έναν ψυχολόγο για να σας βοηθήσει τόσο ως προς τις δικές σας φοβίες για το παιδί όσο και ως προς τις σωστές κινήσεις για την ψυχοσυναισθηματική του εξέλιξη Αφήστε το παιδί να εξερευνήσει τον κόσμο ενώ έχετε τόσο τα μάτια όσο και αυτιά ανοιχτά για να το βοηθήσετε μόνο όμως όταν παραστεί η ανάγκη.