Πάμε κατασκήνωση;

Στην κατασκήνωση το παιδί θα έχει την ευκαιρία να συναναστραφεί με παιδιά της ηλικίας του και να ασχοληθεί με δραστηριότητες δημιουργικές που εντάσσονται στο πρόγραμμα της κάθε κατασκήνωσης. Από την ηλικία των 6 χρονών ένα παιδί μπορεί άφοβα να κάνει την πρώτη του ”έξοδο” χωρίς τους γονείς του.

Ο θεσμός των παιδικών εξοχών που υιοθετήθηκε στις τελευταίες δεκαετίες είναι εξαιρετικά ευεργετικός όσο αφορά την κοινωνικοποίηση του παιδιού. Τα βοηθάει να ξεκόψουν για λίγο από το άγχος της εφιαλτικής ζωής των μεγαλουπόλεων και τους δίνει την ευκαιρία να περάσουν τα καλοκαίρια τους μέσα στο φυσικό περιβάλλον, στον ήλιο και στον καθαρό αέρα.  Ο θεσμός αυτός, που ανήκει στον κλάδο της προληπτικής υγιεινής, εξασφαλίζει στα παιδιά εκτός από το ζωογόνο αέρα της εξοχής, την υγιεινή διατροφή και μια αμεσότερη διαπαιδαγώγηση με την ομαδική ζωή, η οποία βοηθάει συναισθηματικά το παιδί.

Βέβαια δεν είναι πάντα εύκολη η προσαρμογή των παιδιών στην κατασκήνωση και ιδιαίτερα αυτών που εγκαταλείπουν για πρώτη φορά το οικογενειακό τους περιβάλλον. Τη στενή οικογενειακή ζωή την αντικαθιστά η ομαδική της κατασκήνωσης. Το παιδί-κατασκηνωτής αποκτά τότε καινούργιους φίλους, που όμως δεν έχουν πάντα τη διάθεση να του κάνουν τα καπρίτσια, όπως ίσως του τα έκαναν οι δικοί του στο σπίτι.  Τότε ο εγωκεντρισμός τους κλονίζεται και το παιδί χάνει την ισορροπία του. Εδώ ο ρόλος των στελεχών της κατασκήνωσης είναι ουσιαστικός. Ο ομαδάρχης με βοηθό την αγάπη του για τα παιδιά , θα πρέπει να τα βοηθήσει θετικά να ξεπεράσουν τις δυσκολίες προσαρμογής ενθαρρύνοντάς τα να παίρνουν πρωτοβουλίες και να συμμετέχουν στις εκδηλώσεις της ομαδικής ζωής, με ελευθερία εκλογής στις δραστηριότητες, χωρίς να νιώθουν καμία μορφή καταπίεσης. Εάν παρόλα αυτά το παιδί δεν μπορεί να προσαρμοστεί και είναι σε κάθημερινή βάση αρνητικό τότε δεν θα πρέπει οι γονείς να επιμείνουν να παραμείνει το παιδί στην κατασκήνωση. Το πρώτο βήμα, ήδη έχει γίνει και μπορούν να επαναλάβουν την προσπάθεια την επόμενη χρονιά.