Όταν το αρχικό πάθος φεύγει από τη σχέση: Είναι φυσιολογικό ή σημάδι απομάκρυνσης;

Στα αρχικά στάδια μιας σχέσης το πάθος αποτελεί τον θεμέλιο λίθο. Πρόκειται για την επιθυμία, τη λαχτάρα και την σπίθα που φέρνει κοντά δυο ανθρώπους. Όμως, όσο περνάει ο καιρός, πολλές σχέσεις βρίσκονται αντιμέτωπες με τη φθορά αυτής της έντασης. Και τότε γεννιέται η ερώτηση… «Είναι φυσιολογικό αυτό ή μήπως πρόκειται για ένα πρώτο σημάδι συναισθηματικής απομάκρυνσης;».

Η αλήθεια είναι πως το πάθος, με τη μορφή που το γνωρίζουμε στην αρχή μιας σχέσης, δύσκολα διατηρείται αναλλοίωτο στο χρόνο. Οι ορμόνες που πυροδοτούνται την πρώτη περίοδο καταλαγιάζουν και τη θέση της εξιδανίκευσης παίρνει η πραγματικότητα του άλλου. Η καθημερινότητα, η ρουτίνα, οι υποχρεώσεις και η εξοικείωση μπορεί να μειώσουν την ένταση του ερωτικού πόθου, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα ότι η σχέση έχει χάσει την αξία της.

Ωστόσο, όταν η απουσία πάθους συνοδεύεται από συναισθηματική απομάκρυνση, έλλειψη επικοινωνίας, απώλεια ενδιαφέροντος για το πώς είναι ο άλλος ή αδιαφορία για τη μεταξύ σας επαφή, τότε μπορεί να αποτελεί ένδειξη βαθύτερου προβλήματος. Το πάθος μπορεί να μετασχηματιστεί σε τρυφερότητα, οικειότητα και σταθερότητα, αρκεί να υπάρχει ακόμα σύνδεση και επιθυμία για κοινή πορεία.

Σε κάθε περίπτωση, είναι σημαντικό να μην αντιμετωπίζουμε την έλλειψη του αρχικού πάθους με φόβο ή ενοχή. Αντίθετα, μπορούμε να τη δούμε ως ευκαιρία για αναστοχασμό. Τι μας έφερε κοντά αρχικά; Τι επιθυμούμε από αυτή τη σχέση σήμερα; Τι ρόλο παίζει η συντροφικότητα ή ο διάλογος; Και κυρίως, υπάρχει ακόμα η διάθεση να επενδύσουμε σε αυτό το “μαζί”;

Το πάθος δεν χάνεται απαραίτητα για πάντα. Συχνά αλλάζει μορφή, ωριμάζει, και μπορεί να αναζωπυρωθεί με προσπάθεια, ειλικρίνεια και συναισθηματική εγγύτητα. Το κρίσιμο είναι να αναγνωρίσουμε τι έχει αλλάξει και αν αυτή η αλλαγή μας φέρνει πιο κοντά ή μας απομακρύνει. Διότι τελικά, το πάθος είναι μόνο μία από τις γλώσσες της αγάπης και όχι η μοναδική.