Οι συνηθέστερες φράσεις που λένε οι γονείς στα παιδιά τους και οι ψυχολογικές επιπτώσεις

Υπάρχουν κάποιες φράσεις που όσο και αν περνούν τα χρόνια μένουν αναλλοίωτες, με τους γονείς να συνηθίζουν να τις επαναλαμβάνουν στα παιδιά τους αγνοώντας τις επιπτώσεις. 

«Δεν είσαι καλό παιδί»

Όταν το παιδί κάνει κάτι μη αποδεκτό με βάση τα όρια που έχουν τεθεί μέσα στην οικογένεια, οι γονείς συνηθίζουν να λένε με μια δόση τρυφερότητας αλλά και υπόδειξης τη φράση «δεν είσαι καλό παιδί». Είναι η στιγμή που το παιδί μπορεί να υπερβάλλει ή να μην μπορεί να διαχειριστεί κάποιο αρνητικό συναίσθημα και αυτό σε πολλές περιπτώσεις δικαιολογείται αν σκεφτούμε τη μικρή του ηλικία και τη συναισθηματική ανωριμότητα που μπορεί να τη συνοδεύει. Το θέμα είναι στη συγκεκριμένη περιπτώση να βοηθήσουμε το παιδί να καταλάβει το «σωστό» και όχι να του δημιουργήσουμε ντροπή!

«Υπερβάλλεις»

Ένα παιδί μην μπορώντας πολλές φορές να διαχειριστεί τα συναισθήματά του ή να εκφράσει με τον κατάλληλο τρόπο μπορεί να κλαίει έντοντα, να γκρινιάζει ή ακόμα και να ουρλιάζει. Με τη λέξη «υπερβάλλεις» το μόνο που καταφέρνουν οι γονείς είναι να υποτιμούν το συναίσθημα δημιουργώντας μια απόσταση και κάνοντας το παιδί στο μέλλον να κρύβει τα συναισθήματά του.

«Μην κλαις»

Το κλάμα είναι μια φυσιολογική αντίδραση για το παιδί. Από την άλλη οι γονείς πιστεύουν ότι η φράση «μην κλαις» είναι επίσης φυσιολογική γιατί ποιος γονιός θέλει να βλέπει το παιδί του σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση; Η αλήθεια όμως είναι άλλη. Το κλάμα είναι μια υγιής εκδήλωση των συναισθημάτων του ενώ μεταξύ άλλων είναι ένας τρόπος να διεκδικήσουν αυτά που θέλουν. Την ώρα του κλάματος το παιδί έχει ανάγκη να νιώσει τη στήριξη των γονιών. Οπότε αντί για το «μην κλαις» είναι καλύτερο οι γονείς να χρησιμοποιήσουν τις φράσεις «Καταλαβαίνω ότι είσαι στενοχωρημένος και δεν πειράζει να νιώθεις έτσι» ή «Είμαι δίπλα σου να σε βοηθήσω».