Μισανδρία: Ο αντίποδας του μισογυνισμού
Αν ο μισογυνισμός έχει ήδη καθιερωθεί στην τρέχουσα γλώσσα και τη ροή της καθημερινότητας, η μισανδρία είναι ένα εξίσου υπαρκτό φαινόμενο που προξενεί ανάλογες επίμαχες καταστάσεις. Η μισανδρία χαρακτηρίζεται ως η αποφυγή σύναψης σχέσεων με άντρες. Όταν όμως αυτό συμβεί, η σχέση γίνεται πάντα υπό δοκιμή από τη μεριά της γυναίκας και πάντα υπό το κράτος εκδίκησης, υποτίμησης και ταπείνωσης του ανδρικού φύλου.
Η αλήθεια είναι ότι η γενικότερη σύγχρονη κουλτούρα τείνει να παρουσιάσει τους εκπροσώπους του ανδρικού φύλου ως πλάσματα βίαια και με παντελή έλλειψη ευαισθησίας.
Οι βασικότεροι λόγοι μισανδρίας έχουν τη ρίζα τους στο οικογενειακό περιβάλλον της γυναίκας και γεννιούνται από τον τρόπο με τον οποίο εκείνη μεγαλώνει. Σύνηθες παράδειγμα αποτελεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο οι άνδρες υποτιμούν και παιδεύουν τις γυναίκες, με αποτέλεσμα πολλές μητέρες να σπείρουν συχνά συνειδητά το θυμό, την οργή και την επιθυμία να μην υφίσταται στη ζωή τους ανδρική παρουσία, πόσο μάλλον εξουσία. Η ανάγκη για ετεροφυλή συντροφικότητα περνάει σε δεύτερη μοίρα και η σχέση, γάμος ανεπιστρεπτί στη σφαίρα της αποτυχίας. Πάρτε, για παράδειγμα έναν πατέρα, βίαιο, ευερέθιστο, αυταρχικό, μια μητέρα που υπομένει την κατάσταση και μια κόρη συνδεδεμένη με εκείνη. Το αποτέλεσμα; Μια γυναίκα που μεγαλώνοντας δεν μπορεί να βιώσει ισορροπημένη σχέση με έναν άντρα.
Αξίζει να αναφέρουμε πως υφίσταται και το αντίθετο. Αρκετές είναι οι περιπτώσεις μαμάδων που συνηθίζουν να εκφράζουν ένα είδος δεσποτισμού ως προς τον άνθρωπό τους, να τον υποτιμούν, να τον εξευτελίζουν και μάλιστα μπροστά στο εξερευνητικό βλέμμα της κόρης τους. Χρόνια αργότερα, η κόρη αυτή δυσκολεύεται να αγαπήσει και να σεβαστεί έναν άνδρα. Όταν γίνεται σύζυγος ανήκει στις περιπτώσεις που θα αποφασίσει για τα πάντα στο σπίτι, από το σχολείο που θα πάνε τα παιδιά μέχρι την οικογενειακή οικονομική διευθέτηση. Στην πορεία ασφυκτιά με το βάρος των ευθυνών, κατηγορεί τον άντρα της για την έλλειψη πρωτοβουλίας, δεν παύει όμως να επαναλαμβάνει αυτή τη συμπεριφορά.
Ο μεγάλος διχασμός
Η γυναίκα που ”μισεί” τους άνδρες φροντίζει να έχει παρέες άλλων ατόμων με παρόμοιες ιδέες, καλύπτοντας με αυτόν τον τρόπο την έλλειψη σχέσης της με το άλλο φύλο, γιατί νομίζει πως έτσι είναι καλύτερα. Τις περισσότερες όμως φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι , με αποτέλεσμα η γυναίκα να διχάζεται ανάμεσα στον τρόπο μεγαλώματός της, στις ιδέες που έχει καλλιεργήσει και στη φυσιολογική της ανάγκη για σχέση με έναν άντρα. Η μισανδρία σίγουρα επιφορτίζει τη γυναίκα με βαριά συναισθήματα και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να μπορέσει να αποβάλει την αρνητική αντιμετώπιση. Η αλήθεια είναι ότι έχει και αναζητά το δικαίωμα να διεκδικήσει έναν άνδρα κανονικό, αυτόνομο, υπεύθυνο στον οποίο θα μπορέσει κι εκείνη να στηριχτεί. Αυτό άλλωστε είναι και το πιο φυσιολογικό. Το λάθος είναι να πιστεύει πως υπάρχει μόνο ένα μοντέλο άνδρα. Αν αναλογιστεί πως κανένας δεν είναι ίδιος με τον άλλον και πως υπάρχουν άνθρωποι έμπιστοι και σοβαροί, με τους οποίους μπορεί να συνεννοηθεί αρμονικά και να μοιραστεί μια ισορροπημένη πορεία, τότε θα οδηγηθεί σε δρόμους πραγματικά λυτρωτικούς.