Μια σχέση που δεν είναι αυτονόητη: Τα παιδιά και ο νέος σύντροφος του γονιού

Όταν ένας νέος σύντροφος μπαίνει στη ζωή ενός γονέα, δεν δημιουργείται μόνο ένα νέο ζευγάρι. Δημιουργείται, συνειδητά ή όχι, ένα νέο οικογενειακό σύστημα. Κι αν υπάρχουν παιδιά από προηγούμενη σχέση, η δυναμική γίνεται ακόμα πιο σύνθετη και εύθραυστη. Γιατί τα παιδιά —ανεξαρτήτως ηλικίας— δεν σχετίζονται αυτόματα με τον νέο άνθρωπο που εμφανίζεται στη ζωή τους. Η αποδοχή του δεν είναι δεδομένη, ούτε η αγάπη τους αυτονόητη. Είναι μια σχέση που χρειάζεται χώρο, χρόνο και κυρίως σεβασμό για να χτιστεί.

Δεν είναι ασυνήθιστο τα παιδιά να αντιδρούν στην παρουσία ενός νέου συντρόφου. Πολλές φορές αυτό που εκφράζεται ως αντίσταση ή ψυχρότητα, είναι στην ουσία φόβος: φόβος ότι θα χαθεί η θέση τους, ότι θα αντικατασταθεί ο άλλος γονιός, ότι θα πρέπει να αποδεχτούν κάτι που δεν διάλεξαν. Είναι σημαντικό να μην ερμηνεύουμε αυτά τα συναισθήματα ως αγένεια ή αχαριστία, αλλά να τα δούμε ως φυσικές αντιδράσεις μπροστά σε μια νέα πραγματικότητα που καλούνται να επεξεργαστούν.

Η στάση του νέου συντρόφου είναι καθοριστική. Δεν μπορεί, και δεν πρέπει, να επιδιώξει να “κερδίσει” τα παιδιά γρήγορα ή να υιοθετήσει γονεϊκό ρόλο αν αυτό δεν έχει χτιστεί οργανικά. Η εμπιστοσύνη δεν επιβάλλεται, αλλά καλλιεργείται. Μέσα από συνέπεια, αυθεντικότητα, ειλικρίνεια και κυρίως μέσα από το να σέβεται τον ρυθμό των παιδιών, χωρίς να ζητά περισσότερα απ’ όσα εκείνα είναι έτοιμα να δώσουν.

Από την πλευρά του γονέα, είναι κρίσιμο να διατηρηθεί η συναισθηματική ασφάλεια των παιδιών. Όταν ο γονιός αναγνωρίζει τα συναισθήματά τους, δεν πιέζει, δεν συγκρίνει, και δεν τους ζητά να αγαπήσουν τον νέο του σύντροφο “επειδή το αξίζει”, τότε διευκολύνει ουσιαστικά τη μετάβαση. Τα παιδιά χρειάζονται να νιώσουν ότι δεν χάνουν τον γονιό τους αλλά τον βλέπουν να εξελίσσεται, και ότι οι σχέσεις στη ζωή τους μπορούν να αλλάζουν χωρίς να απειλούνται οι βασικοί δεσμοί.

Η αποδοχή και η σύνδεση δεν έρχονται μέσα από ρόλους ή τίτλους, αλλά μέσα από την αλήθεια της ανθρώπινης επαφής. Κι όταν υπάρχει πρόθεση, υπομονή και σεβασμός, τότε μπορεί πράγματι να χτιστεί μια σχέση ουσιαστική, με διάρκεια και νόημα.