Η μαμά είναι άρρωστη…

H οικογένεια της γυναίκας που νοσεί από καρκίνο του στήθους μπορεί να λειτουργήσει ως Η μεγάλη πηγή ανακούφισης και δύναμης. Καθόλη τη διάρκεια από τη διάγνωση, μέχρι την αποκατάσταση, η κατανόηση και η στήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον είναι απαραίτητη για να ενισχύει την αίσθηση ασφάλειας και σιγουριάς. Κατανόηση σημαίνει η οικογένεια να γνωρίζει για την κατάσταση της γυναίκας αλλά και για το πώς η συγκεκριμένη γυναίκα βιώνει την ασθένεια. Κατανόηση για τις δύσκολες στιγμές αλλά και για τις απαραίτητες στιγμές απομόνωσης και ηρεμίας.

Μια κατάσταση που αγχώνει επιπλέον τις γυναίκες με καρκίνο του στήθους, είναι η ανακοίνωση της ασθένειας στα παιδιά τους, αλλά και οι αλλαγές που αυτή μπορεί να επιφέρει στη ζωή τους.

Τα παιδιά σαφώς και πρέπει να ενημερώνονται για την κατάσταση της μητέρας, αλλά οι πληροφορίες που δέχονται πρέπει πάντα να είναι ποιοτικά και ποσοτικά προσαρμοσμένες στην ηλικία τους.

Μέχρι 7 ετών: τα παιδιά αρκεί να γνωρίζουν ότι η μαμά είναι άρρωστη και μπορεί να χρειαστεί να λείψει μερικές μέρες από το σπίτι. Όσο λείπει, μπορούν να της στέλνουν ζωγραφιές και «δωράκια» και να μιλούν στο τηλέφωνο. Σε περίπτωση που η γυναίκα χρειαστεί να μπει σε χημειοθεραπεία, τα παιδιά θα πρέπει να είναι προετοιμασμένα για την εικόνα της μαμάς (από τη χλομάδα και την αδιαθεσία μέχρι την πτώση των μαλλιών).

Μέχρι το τέλος του δημοτικού: τα παιδιά μπορούν να γνωρίζουν περισσότερες λεπτομέρειες για την ασθένεια, ενώ μπορούμε να απαντάμε πιο συγκεκριμένα στις ερωτήσεις τους. σε αυτή την ηλικία, πολλά είναι τα παιδιά που αντιδρούν με μελαγχολία , οπότε είναι καλό να τονίζουμε το εφήμερο της κατάστασης (λέμε π.χ. στα παιδιά ότι τώρα η μαμά δεν είναι καλά αλλά θα της περάσει)και την προσπάθεια που κάνει η μητέρα να γίνει καλά.

Από το γυμνάσιο και μετά, τα παιδιά είναι αρκετά ώριμα για να γνωρίζουν όλη την αλήθεια. Σε αυτές τις ηλικίες, βλέπουμε τη μεγάλη διάθεση των παιδιών να βοηθήσουν και να στηρίξουν τη μητέρα όσο περισσότερο μπορούν. Προσοχή! Σε καμία περίπτωση δε σημαίνει ότι μπορούν να αντέξουν το βάρος του φόβου μας, αλλά μπορούν να συμμετέχουν ενεργά στην καθημερινότητα της κατάστασης.

Όταν η οικογένεια βρει ισορροπίες μέσα στην αγωνία που δημιουργεί ένα πρόβλημα υγείας, τότε η διαδικασία γίνεται για όλους λίγο ευκολότερη. Όταν οι δίοδοι επικοινωνίας ανάμεσα στην οικογένεια (γονείς-παιδί, μητέρα-πατέρας κ.τ.λ.) έχουν μείνει ανοιχτές και μπορούν όλοι να μοιράζονται τους φόβους, τις ανησυχίες αλλά και την αισιοδοξία τους, διευκολύνεται και η γυναίκα να αφοσιωθεί στην προσπάθειά της για βελτίωση της υγείας της.

Πρώτη δημοσίευση στο Jenny.gr