Γιατί το καλοκαίρι μας κάνει πιο ευάλωτους συναισθηματικά;

Την ώρα που πολλοί άνθρωποι συνδυάζουν το καλοκαίρι με την πιο ανέμελη περίοδο της χρονιάς κάποιοι άλλοι βιώνουν το ακριβώς αντίθετο. Μερικοί λοιπόν όταν εκφράζουν τα συναισθήματά που τους κατακλύζουν το καλοκαίρι μιλούν για ένα κύμα συναισθηματικής ευαλωτότητας, ένα αίσθημα κενού ή ακόμα και μελαγχολίας. Πώς εξηγείται αυτή η φαινομενική αντίφαση;

Η απάντηση ξεκινάει από τις υψηλές προσδοκίες. Το καλοκαίρι παρουσιάζεται πολιτισμικά ως η εποχή της ευτυχίας. Κοινωνικά δίκτυα, διαφημίσεις και γενική κουλτούρα προβάλλουν εικόνες ιδανικών σωμάτων, τέλειων διακοπών και ξέγνοιαστων παρέων. Όταν η πραγματικότητα δεν συμβαδίζει με αυτή τη φαντασίωση, όταν κάποιος μένει στην πόλη λόγω δουλειάς, δεν έχει την επιθυμητή παρέα ή νιώθει μόνος το χάσμα ανάμεσα στο «πρέπει να είμαι καλά» και στο «δεν είμαι καλά» γίνεται δυσβάσταχτο.

Επιπλέον, η εποχική μεταβολή επηρεάζει το σώμα και τη ψυχή μας. Η έντονη ζέστη, η διαταραχή του ύπνου, η αλλαγή στη ρουτίνα και το διαφορετικό πρόγραμμα δημιουργούν ένα περιβάλλον όπου τα ψυχικά αποθέματα εξαντλούνται πιο εύκολα. Το καλοκαίρι, επίσης, έχουμε περισσότερο χρόνο και χώρο για εσωτερική στροφή. Οι εξωτερικοί περισπασμοί μειώνονται και αναδύονται ανησυχίες, επιθυμίες ή ερωτήματα που είχαν κατασταλεί κατά τη διάρκεια του χειμώνα.

Ένας ακόμη σημαντικός παράγοντας είναι η μοναξιά. Ειδικά για όσους δεν έχουν σταθερό κοινωνικό κύκλο ή βιώνουν μια απώλεια, το καλοκαίρι μπορεί να εντείνει το αίσθημα απομόνωσης. Ενώ οι άλλοι φαίνεται να περνούν καλά, το άτομο αισθάνεται περιθωριοποιημένο, σαν να «λείπει από το κάδρο» της ευτυχίας. Αυτό συχνά συνοδεύεται από αισθήματα ντροπής ή ενοχής, επειδή «δεν απολαμβάνει το καλοκαίρι όπως θα έπρεπε».

Στις σχέσεις, επίσης, το καλοκαίρι είναι συχνά περίοδος κρίσης. Οι αλλαγές ρυθμού, τα ταξίδια, οι νέες γνωριμίες ή ακόμα και οι διακοπές με τον σύντροφο μπορεί να φέρουν στην επιφάνεια εντάσεις που μέχρι πρότινος καλύπτονταν από την καθημερινότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι αρκετοί χωρισμοί συμβαίνουν ακριβώς μετά το καλοκαίρι, όταν οι συναισθηματικές ισορροπίες έχουν ήδη διαταραχθεί.

Η καλοκαιρινή ευαλωτότητα δεν είναι αδυναμία. Είναι μια ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με εμάς, να ακούσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες, να αποδεχτούμε την αλήθεια μας πέρα από το τι φαίνεται ιδανικό. Αντί να πιεστούμε να «είμαστε καλά», ίσως το πιο φροντιστικό που μπορούμε να κάνουμε είναι να είμαστε ειλικρινείς με αυτό που νιώθουμε. Το καλοκαίρι δεν χρειάζεται να είναι τέλειο. Αρκεί να είναι αληθινό.