Η φροντίδα του εαυτού δεν είναι πολυτέλεια, είναι η αρχή των πάντων!

Στην καθημερινότητα που μας κυκλώνει με ρυθμούς εξαντλητικούς, η αυτοφροντίδα συχνά τοποθετείται στο περιθώριο. Αντιμετωπίζεται ως κάτι που μπορούμε να κάνουμε “αν μείνει χρόνος”, “αν περισσέψει ενέργεια”, “αν δεν τρέχει κάτι πιο σημαντικό”. Κι όμως, η φροντίδα του εαυτού δεν είναι ούτε εγωισμός, ούτε πολυτέλεια. Είναι η βάση, η ρίζα, η σιωπηλή προϋπόθεση για να μπορέσουμε να λειτουργήσουμε με αλήθεια σε κάθε μας ρόλο. 

Αυτοφροντίδα δεν είναι μόνο ένα ζεστό μπάνιο ή μια βόλτα στο πάρκο, αν και αυτά μπορεί να είναι κομμάτια της. Είναι το να στρέφεις το βλέμμα σου μέσα και να ρωτάς: πώς είμαι σήμερα; Τι χρειάζομαι; Τι με πονάει και το προσπερνάω; Είναι η πρόθεση να δώσεις στον εαυτό σου τον ίδιο χώρο, τη σημασία και την τρυφερότητα που τόσο εύκολα χαρίζεις στους άλλους.

Πολλοί από εμάς μεγαλώσαμε μαθαίνοντας να βάζουμε τις ανάγκες μας σε δεύτερη μοίρα, να ανταμειβόμαστε για την υπερπροσπάθεια και να θεωρούμε αυτονόητο το “να αντέχουμε”. Όμως η ψυχική ανθεκτικότητα δεν χτίζεται μέσα από συνεχή πίεση. Χτίζεται μέσα από συναισθηματική ακρόαση, όρια και αποδοχή. Το σώμα και η ψυχή έχουν τη δική τους γλώσσα, κι όταν δεν τους δίνουμε χώρο να μιλήσουν, αρχίζουν να φωνάζουν — με άγχος, εξάντληση, θλίψη ή και σωματικά συμπτώματα.

Η φροντίδα του εαυτού δεν είναι κάτι που έρχεται “αργότερα”, όταν όλα τα άλλα τακτοποιηθούν. Είναι η πράξη που τα κάνει όλα τα άλλα δυνατόν να υπάρξουν. Είναι η ικανότητα να πατάς παύση και να ακούς τον εαυτό σου με ειλικρίνεια. Είναι η δέσμευση να είσαι για σένα το ασφαλές σημείο επιστροφής.

Στην ψυχοθεραπεία βλέπουμε συχνά ανθρώπους που έμαθαν να είναι παρόντες για όλους εκτός από τον εαυτό τους. Και όμως, η αλλαγή δεν ξεκινά από τις συνθήκες γύρω μας, αλλά από τη στιγμή που κάποιος θα τολμήσει να πει: “θα σταθώ δίπλα μου”. Όχι μόνο όταν όλα καταρρέουν, αλλά και όταν όλα είναι απλώς… ήσυχα. 

Η φροντίδα του εαυτού είναι η αρχή των πάντων. Από εκεί ξεκινούν οι σχέσεις, η δημιουργικότητα, η ισορροπία, η αλήθεια. Και κυρίως, από εκεί ξεκινά η ζωή που αξίζει να ζούμε.