Παιδικός σταθμός, η πρωινή "μαμά"!

Ποιά η συνεισφορά του παιδικού σταθμού στην αρμονική ψυχολογική ανάπτυξη του παιδιού;

Έχει επιστημονικά διαπιστωθεί ότι με την προσχολική αγωγή που προσφέρει ο παιδικός σταθμός και με τις κατάλληλες για τη νηπιακή ηλικία συνθήκες, ασκήσεις και εμπειρίες, εξασφαλίζεται η ομαλή βιολογική και ψυχολογική εξέλιξη και ανάπτυξη του παιδιού. Ο θεσμός των παιδικών σταθμών ανταποκρίνεται σήμερα όχι μόνο σε μια κοινωνική αναγκαιότητα, αλλά και σε μια σκοπιμότητα πολλαπλής ωφέλειας και για το ίδιο το παιδί και για την εργαζόμενη μητέρα και για την οικονομία της χώρας. Με την κατάλληλη προσχολική αγωγή που προσφέρουν, συμβάλλουν στο να δημιουργηθεί ένας νέος τύπος ανθρώπου, κατάλληλος να δημιουργήσει έναν καλύτερο κόσμο. Όταν το παιδί μεγαλώνει, αρχίζει να ενδιαφέρεται για όλα όσα αγγίζει και ό,τι το περιβάλλει! Εάν, μάλιστα, έχει την τύχη να έχει ένα μικρό αδερφάκι, η απασχόληση μαζί του θα είναι πολύτιμη. Αλλά αυτό που ανταποκρίνεται περισσότερο στις προσδοκίες του είναι ένα κέντρο παιδιών της ηλικίας του. Μόνον ο παιδικός σταθμός και αργότερα το νηπιαγωγείο μπορούν να προσφέρουν στο παιδί αυτό το κέντρο που έχει ανάγκη, τη μικρή κοινωνία των ομοίων που θα είναι στα μέτρα του κι όπου θα κάνει την πρώτη του γνωριμία με την κοινωνική ζωή.

Μέσω ποιων διαδικασιών επιτυγχάνεται η ομαλή πρώτη είσοδος του και επαφή με το κοινωνικό σύνολο;

Τα νήπια πρέπει να μάθουν ν’αγαπούν τον εαυτό τους και τους άλλους. Το να αγαπιέται ένα παιδί και να αγαπάει διευκολύνει την είσοδό του στην ομάδα, το κάνει ικανό να μετέχει στις δραστηριότητές της και να έχει γνώσεις και ξεχωριστές ιδιότητες. Η ασφάλεια που το προξενεί το γεγονός ότι αγαπιέται και η δυνατότητα να αγαπάει, συμβάλλει στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Το παιδί που δεν αγαπιέται νιώθει τόση έλλειψη ασφάλειας, ώστε ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία σπάνια τολμάει να μελετήσει εκείνο που του ζητούν να μάθει. Γίνεται τόσο εχθρικό, ώστε φτάνει να απορρίπτει κάθετί, θέλοντας έτσι να δείξει τη δύναμή του. Αλλά και σε περίπτωση κάποιας αποτυχίας, το παιδί που δεν αγαπιέται κινδυνεύει διπλά.

Κατά τον Ντάνιελ Πρέσκοτ:

-Παιδιά που προέρχονται από σπίτια όπου κυριαρχεί η αγάπη (αγάπη μεταξύ των γονιών, των γονιών και των παιδιών και μεταξύ των παιδιών) δεν είναι απαραίτητο να βρουν αγάπη στο νηπιαγωγείο.

-Θεωρείται απαραίτητο οι νηπιαγωγοί να λαμβάνουν γνώση της ποιότητας των σχέσεων που υπάρχουν στα σπίτια των παιδιών, για να μπορούν να κρίνουν τη συμπεριφορά των παιδιών και τις ιδιαίτερες ανάγκες τους.

-Μόνο προσωπικότητες συμπαθείς, αγαπητές και υγιείς πρέπει να διδάσκουν στα νηπιαγωγεία, γιατί είναι οι μόνες που μπορούν να δημιουργήσουν σχέσεις επιρροής, απαραίτητες σε ορισμένα παιδιά.

Το παιχνίδι τι ρόλο παίζει σε όλες αυτές τις διαδικασίες;

Το παιχνίδι οδηγεί στην πνευματική ικανοποίηση και παίζει σημαντικότατο ρόλο στην παιδική ψυχολογία. Το παιδί, καταλαβαίνοντας και μαθαίνοντας τον κόσμο γύρω του, αποκτά μέσω του παιχνιδιού πνευματική δύναμη, ενώ ταυτόχρονα οι ερεθισμοί του περιβάλλοντος του προσφέρουν ευκαιρίες να το εξερευνήσει, να αποκτήσει πείρα και θάρρος για ερωτήσεις και έρευνες. Το παιδί που πηγαίνει στον παιδικό σταθμό περνάει τις καλύτερες ώρες της ημέρας του μέσα σ’ένα χώρο ασφαλή, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της ηλικίας του, με τη φροντίδα νηπιαγωγών που είναι σε θέση να βοηθήσουν τους πειραματισμούς του αποτελεσματικά. Έτσι η πνευματική του ενέργεια ενθαρρύνεται και αποκτά ανεξαρτησία, ενώ η ικανότητά του να εκφράζεται μεγαλώνει, ακούγοντας ιστορίες άλλων παιδιών. Επιπλέον, η ελευθερία που του προσφέρει ο παιδικός σταθμός είναι ευεργετική!