Παιδιά και κατοικίδια: Ποιός αναλαμβάνει την ευθύνη;

     Στη θεωρία, όλα αυτά μπορεί να συμβαίνουν και να είναι πράγματι θετικά για το παιδί και την οικογενειακή ζωή, συνήθως όμως δεν γίνεται έτσι. Το παιδί αγαπά το σκυλάκι ή το γατάκι, το φροντίζει τις πρώτες ημέρες, θεωρεί πως είναι δικό του και υπόσχεται να αναλάβει τις ευθύνες. Σύντομα όμως οι υποσχέσεις ξεχνιούνται αφού ασχολείται με άλλα πράγματα ή χάνει το ενδιαφέρον του. Πάντα αγαπά το σκυλακι του, πάντα νοιάζεται γι’αυτό, δυσκολεύεται όμως να αναλάβει την καθημερινή του φροντίδα που απαιτεί πολλά και καμιά φορά δυσάρεστα…

Επίσης, μερικές από τις ευθύνες στη φροντίδα ενός ζώου είναι αδύνατον να τις αναλάβει ένα παιδί. Δεν μπορεί να το πάει μόνο του στον κτηνίατρο, για παράδειγμα, ή να του αγοράσει τροφή όπως δεν μπορεί να μαγειρέψει το ρύζι ή το κοτόπουλο που θα του προσφέρει για φαγητό.

Το παιδί λέει πως θα αγαπά το σκυλάκι ή το γατάκι και θα το φροντίζει, αλλά η φροντίδα είναι δύσκολη για ένα παιδί 10-13 ετών. Γι’αυτό, πείτε του εξαρχής πως μπορείτε να μοιραστείτε τις ευθύνες ενώ παράλληλα μπορείτε να του υπενθυμίζετε τι πρέπει να κάνει κάθε φορά: ”Μπορείς, τώρα, να δώσεις στο σκυλί το φάρμακό του;” και άλλα παρόμοια.

Βεβάιως, μην παραλείπετε να επιβραβεύετε το παιδί κάθε φορά που κάνει κάτι εποικοδομητικό: ”Πολύ καλά έκανες κι έπαιξες με το γατάκι μας. Το χρειαζόταν τόσο πολύ”. Ίσως, επίσης, το παιδί σας να τα καταφέρει καλύτερα εάν αναλάβει να φροντίζει τα ψάρια στη γυάλα, το καναρίνι ή ένα μικρό ζώο που ζει σε κλουβί.

Σκυλάκι ή γατάκι

Πριν αποφασίσετε να πάρετε ένα σκυλάκι ή ένα γατάκι, σκεφτείτε τις ευθύνες που αναλαμβάνετε. Όσο κι αν το παιδί υπόσχεται πως θα σας βοηθά, όσο κι αν το θέλει, να ξέρετε πως εσείς θα το πλένετε, θα το ταΐζετε, θα το πηγαίνετε στον κτηνίατρο… Γι’αυτό σκεφτείτε καλά. Ένα ζωάκι στο σπίτι είναι μεγάλη ευθήνη…